اینستاگرام شرکت 
۱۰۴ سال پیش در چنین روزی، راجر ولکات اسپری، روانشناس و عصب شناس برجسته آمریکایی و برنده جایزه نوبلپزشکی در سال ۱۹۱۳ در شهر هارتفورد متولد شد.
۱۰۴ سال پیش در چنین روزی (۲۰ اگوست سال ۱۹۱۳)، راجر ولکات اسپری، عصب شناس برجسته آمریکایی، در شهر هارتفورد و در خانواده ای از طبقه متوسط به بالای جامعه ی آن روز آمریکا چشم به جهان گشود. پدرش بانکدار بود و مادرش در رشته ی تجارت تحصیل کرده بود. راجر در دوران دبستان و دبیرستان یک ورزشکار موفق بود و در چندین رشته ورزشی همچون بسکتبال و بیس بال، عضو تیم ورزشی مدرسه خود بود. او از نظر تحصیلی نیز نمرات بسیاری خوبی کسب می کرد که به کمک همین نمرات توانست بورسیه تحصیلی در کالج اوبرلین به دست بیاورد.
در کالج اوبرلین وی کاپیتان تیم بسکتبال بود. در آغاز، تحصیلات عالی را با رشته زبان انگلیسی آغاز کرد؛ ولی حضور وی در کلاس های روانشناسی دکتر استتسون، کسی که با ویلیام جیمز پدر روانشناسی آمریکا کار کرده بود، موجب شد بدین سو گرایش پیدا کند. دکتر استتسون دچار معلولیت بود و زیاد قادر به حرکت نبود. در این شرایط راجر جوان همیشه سعی می کرد به او کمک کند و هر زمان که لازم بود وی را به مقصدهای که مد نظر داشت می رساند. این کمک راجر به دکتر استتسون حتی شامل بردن وی به قسمت پذیرایی در وقت ناهار می شد که خود راجر نیز به استتسون و سایر اساتید می پیوست و به صحبت های آن ها گوش می کرد. همین باعث شد به واسطه ی شنیدن بحث ها و صحبت های استتسون و همکارانش در خصوص روانشناسی، به این علم بیشتر علاقه مند شود. زمانی که راجر لیسانس خود را در رشته ی زبان و ادبیات انگلیسی دریافت کرد تصمیم گرفت در دانشگاه باقی بماند و فوق لیسانس خود را در رشته ی روانشناسی ادامه دهد. راجر ولکات اسپری در سال ۱۹۳۷ موفق به دریافت فوق لیسانس خود در رشته روانشناسی شد و با ادامه مسیر مورد علاقه خود یعنی تحصیل در رشته روانشناسی، در سال ۱۹۴۱ موفق به دریافت مدرک دکترا از دانشگاه شیکاگو شد. بعد از دریافت مدرک دکترا راجر به تحصیلات خود در دانشگاه هاروارد ادامه داد تا مدرک فوق دکترا را نیز دریافت کند.
دکتر راجر ولکات اسپری در سال ۱۹۴۲ در لابراتوار بیولوژی یرکس که زیر نظر دانشگاه هاروارد فعال بود، شروع به کار کرد. در سال ۱۹۴۶ دکتر اسپری این لابراتوار را ترک کرد تا به عنوان استادیار در دانشگاه شیکاگو مشغول به کار شود. در سال ۱۹۴۹، زمانی که وی در حال چکاپ معمول پزشکی خود بود پزشکان بیماری سل را در وی تشخیص دادند که به همین دلیل و برای درمان وی به منطقه ساراناک در کوهستان های نیویورک فرستاده شد. زمانی که دکتر راجر برای درمان در کوهستان های نیویورک بود، به تحقیقات خود در خصوص سیستم های عصبی و مغز ادامه داد و مهم ترین مقاله خود را بر اساس همین تحقیقات به چاپ رساند.
در سال ۱۹۵۲ دکتر اسپری به عنوان رئیس بیماری های عصبی و نابینایی موسسه سلامت ملی آمریکا برگزیده شد و سپس به دانشگاه شیکاگو بازگشت و در آنجا به عنوان استادیار رشته روانشناسی مشغول به کار شد. اما ۲ سال بعد به دانشگاه کلتک رفت تا به تدریس رشته روانشناسی در این دانشگاه بپردازد و بتواند بیشتر در خصوص سیستم های عصبی مغزتحقیق کند. دکتر راجر ولکات اسپری زمانی که روی مبحث Intraocular transfer تحقیق می کرد به موضوع Split-Brain علاقه مند شد. آزمایش هایی که دکتر اسپری روی رفتار نیم کره های مغز و ارتباط آن ها از طریق شبکه های عصبی و نحوه تأثیر آن ها بر عملکرد انسان داشت، موجب شد جایزه نوبل سال ۱۹۸۱ را به خود اختصاص دهد. برای نمونه تحقیقات دکتر اسپری نشان داد با قطع کردن بعضی از اعصاب مغز و از بین بردن بعضی ارتباطات میان نیم کره های مغز انسان، می توان از پیشروی بیماری صرع جلوگیری کرد.وی هیچ گاه از کار کردن و تحقیق کردن بازنایستاد و تا آخرین لحظات عمرش مشغول مطالعه و تحقیق بود.
دکتر راجر ولکات اسپری در ۱۷ آوریل سال ۱۹۹۴ به دلیل بیماری ALS چشم از جهان فروبست.
